انتحار و انفجار به شدتی که بعد از 2010 در کویته اتفاق می افتاد و بیشترینه شان به هدف قتل و کشتار مردم هزاره سازماندهی میشد، قبل از 2010 به پیمانه کمی شاهدش بودیم. خبر های ترور افراد عادی و شخصیت های ی و نامدار کم و بیش هرچند گاهی شور در دل مردم می انداخت و آینده را روز بروز در اذهان مردم، با ابهامی بیشتری به تصویر می کشاند. از میان همه آنها آنچه برای خودم شخصا تکان دهنده بود و با شنیدنش رمق از وجودم زدوده شد، خبر ترور یوسفی بود. 26 جنوری 2009 برای دیدن دوستان به مری آباد رفته بودم .نزدیک تنظیم نسل نو منتظر دوستی بودم که صدای بلند گویی مسجد محل اعلانی با "قالو انالله" پخش کرد. با شنیدن نام حسین علی یوسفی وجودم گرفته شد و پاهایم سست شد. انگار کوهی بزرگی دارد بر شانه هایم فشار وارد میکند. زمین گیر شدم. هوای دلم به یکبارگی تیره گشت و احساس کردم نه تنها حزب دموکراتیک هزاره بلکه همه هزاره های کویته رهبر و پیشراه شان را از دست داد.
یوسفی شاه مهره ی و مردم هزاره ها در کویته بود. او درحالیکه ریاست حزب دموکراتیک هزاره را به عهده داشت، و یک مرد ت دان و تگر بود،مرد فرهنگی و قلم بدست خوبی نیز بود. اهداف که یوسفی برای هزاره ها داشت و برنامه های که برای رسیدن به اهدافش داشت متفاوت از همه جناح ها و گروه های بود که درمیان هزاره های پاکستان دست نمایندگی از هزاره هارا به سینه می کوبند. از اهداف بزرگ یوسفی کاهش شکافی بود که میان هزاره ها و دولت پاکستان وجود داشت. این شکاف زمانی به وجود آمد که ملاها میخواست کویته را لبنان بسازد. دولت از 2003 به بعد به چشم دشمن و یا حد اقل همدست دشمن و سیال به هزاره می دید. بارها و بارها هزاره هارا و حقوق آنانرا نادیده میگرفت و حتی بعضی حملات تروریستی را به ظن اکثریت مردم دولت سازماندهی میکرد. یوسفی میخواست این شکاف را پر کند. او حزب دموکراتیک هزاره را یگانه وزنه ی آینده نگر برای ترمیم مناسبات مردم و دولت برگزیده بود تا از طریق آن مردم را به حکومت وصل کرده و توجه بیشتر حکومت را بسوی حقوق مردم هزاره و حفظ امنیت شان جلب کند.
10 سال است یوسفی درمیان مردم نیست و فکاهی ها و سخنرانیهای جذابش گوش نواز مردم نیست اما اهداف که یوسفی داشت تازه دارد به واقعیت مبدل میشود. امروز مردم هزاره کویته با داشتن دو وزیر از حزب دموکراتیک هزاره(خالق هزاره و قادر نایل) در پارلمان بلوچستان شاهد پیشرفت های چشمگیری این حزب که روزی یوسفی ریاستش را به عهده داشت، می باشد. ظاهرا زمان آن رسیده که دیگر مردم خود را از دولت تافته جدا بافته ندانسته و حکومت نیز برای تامین امنیت و حفظ حقوق شهروندی این مردم دیگر بی توجه و دست به چانه ننشیند و امید ها براین است که این مهم از عهده افراد این حزب برآمده و شاهد تکرار روزهای سیاه گذشته نباشند.
غربت قانون در سایه حکومت اشرف غنی
هزاره ,مردم ,یوسفی ,های ,حزب ,ها ,مردم هزاره ,را به ,دموکراتیک هزاره ,حزب دموکراتیک ,ها و
درباره این سایت